Ze wzruszeniem i ściśniętym gardłem myślimy o wszystkich, których 1 sierpnia 1944 roku zastał wybuch Powstania Warszawskiego i którzy podjęli nierówne zmagania o życie i wolność naszego Kraju.
Gdy o 17:00 nad miastem zawyją syreny oraz przez 63 kolejne dni pamięci o Powstaniu, wspominamy koszykarki Polonii, o których wiemy, że były wówczas w Warszawie i stawiały czoła potwornej rzeczywistości.
Maria Kamecka, po mężu Kordzik (na zdjęciu po lewej) – wybitna koszykarka Polonii w międzywojniu i po wojnie, w czasie Powstania Warszawskiego pełniła funkcję łączniczki i sanitariuszki Armii Krajowej w Batalionie „Parasol”. Wspierana przez starszą siostrę, Irenę Kamecką, po mężu Jaźnicką (na zdjęciu po prawej), która podobnie jak Maria grała w Polonii i reprezentacji Polski i wojenny czas spędzała w Warszawie.
Lucyna Sokół-Werewska – koszykarka Polonii w latach 1949-1954, w czasie wojny działała przy komendzie głównej Armii Krajowej, była łączniczką międzynarodowej pomocy więźniom Majdanka.
Sława Szmid – w latach drugiej wojny światowej związała się z oddziałem kobiecym Armii Krajowej „Dysk”, wykonującym zadania specjalne i dywersyjne, uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim – „Dysk” wchodził w skład pułku AK „Broda”.
Hanna Nowachowicz – działała w Armii Krajowej. Jak wspomina Hanna Loth-Nowakowa, która przeżyła Powstanie Warszawskie jako dziecko: „Gdy dołączyłam do drużyny w 1951 roku, Lucyna (Sokół-Werewska – przyp. red.) z Hanną (Nowachowicz – przyp. red.) prowadziły czasem takie poważne rozmowy, ale to było obok nas, myśmy młodsze się specjalnie tymi zagadnieniami nie interesowały, ale wiedziałyśmy, że one w czasie okupacji miały jakiś kontakt. W latach 50. się o tym głośno nie mówiło”.
Barbara Durasiewicz – była koszykarką Polonii w latach 1950-1953. Pani Barbarze poświęcono jeden z rozdziałów książki wspomnieniowej dzieci z Powstania Warszawskiego „Fajna ferajna” Moniki Kowaleczko-Szumowskiej. Opisane są w niej powstańcze losy 13-letniej wówczas Basi, później koszykarki Polonii i nauczycielki. Pani Barbarze, podobnie jak Hannie Loth i kilku innym koleżankom z Polonii, lata młodzieńcze minęły bowiem w dramatycznych realiach ogarniętej wojną Warszawy.
Maria Halina Chełmicka – zginęła w Powstaniu Warszawskim w wieku 24 lat jako łączniczka, w przedwojennej Polonii trenowała lekkoatletykę, razem z kilkoma zawodniczkami drużyny koszykówki.
Irena Dobrzańska (Dobrzańska-Krupińska) – w okresie okupacji działała w konspiracji, była uczestniczką Powstania Warszawskiego, w międzywojniu jedną z pierwszych sportsmenek Polonii, następnie PPW Warszawa i Stadionu Chorzów
Jadwiga Janina Drac (Kałuża / Daszewska) – hazenistka i członkini sekcji gier zespołowych międzywojennej Polonii. Żołnierka Armii Krajowej i uczestniczka Powstania Warszawskiego.
Eugenia Stanisława Kielich (Kielich-Rudnicka) – koszykarka, hazenistka i lekkoatletka międzywojennej Polonii. Uczestniczka Powstania Warszawskiego. Uhonorowana tytułem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, znajduje się na liście Instytutu Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Jad Waszem.
Irmina Rzeźnicka (Nieznańska) – uczestniczka Powstania Warszawskiego, w Armii Krajowej odznaczona Krzyżem Walecznych, jedna z pionierek kobiecego sportu w Warszawie, lekkoatletka Polonii i Warszawianki.
Helena Zelwerowicz (Zelwerowicz-Orchoń) – jedna z pionierek kobiecego sportu w Warszawie, lekkoatletka Polonii, uhonorowana tytułem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.
Irena Rapińska – koszykarka Polonii w okresie międzywojennym, w czasie wojny angażowała się w tajne nauczanie warszawskiej młodzieży.
Wanda Kwaśniewska-Loth – jedna z pionierek warszawskiego sportu, współzałożycielka kobiecej sekcji gier sportowych w Polonii, matka późniejszej wybitnej koszykarki Hanny Loth-Nowakowej. Całe Powstanie Warszawskie spędziła w Warszawie razem z córką, rodziną i zaprzyjaźnionymi ludźmi, wspierając się wzajemnie w walce o bezpieczeństwo i przetrwanie.
Jako nastolatka Powstanie spędziła na Żoliborzu Joanna Horodecka z domu Wescile, późniejsza koszykarka odbudowywanej po wojnie Polonii. Najprawdopodobniej w sierpniu 1944 roku w Warszawie były też międzywojenne sportsmenki Polonii – Jadwiga Duch-Kwietniewska (Markowska), Teresa Roszkowska i Genowefa Cejzik.
