1 listopada wspominamy bliskie osoby, których nie ma już wśród nas. Staramy się nie zapominać również o członkach naszej polonijnej rodziny i kultywować pamięć o wszystkich, którzy grali, trenowali lub działali dla dobra Polonii. Lista miejsc spoczynku osób związanych z żeńskim basketem i sekcją lekkoatletyczną w naszym Klubie powstaje dzięki zaangażowaniu Koła Miłośników Historii Polonii Warszawa.
Jeśli według Was na prezentowanej liście brak kogoś ważnego, koniecznie dajcie nam o tym znać.
Cmentarz Bródnowski
- kwatera 4B, rząd 2, groby 24 i 25:
Henryk Jaźnicki – piłkarz, koszykarz, żołnierz kampanii wrześniowej, jeden z inicjatorów odbudowy sekcji koszykarskiej Polonii, trener koszykarek Czarnych Koszul w latach 50.
Irena Jaźnicka z domu Kamecka – wybitna koszykarka, hazenistka i siatkarka, mistrzyni Polski z Polonią w 1934 i 1935 roku, wicemistrzyni w 1937 i 1949, zdobywczyni brązowego medalu mistrzostw Europy w 1938 roku. Aktywność sportową zakończyła w 1953 roku, po dwudziestu latach barwnej kariery przerwanej dramatem wojny. - kwatera 2N, rząd 5, grób 7:
Maria Kordzik z domu Kamecka – wybitna koszykarka Polonii, wicemistrzyni Polski z Polonią w 1949 roku, grała w Polonii – podobnie jak siostra Irena – przed wojną i po niej. W czasie Powstania Warszawskiego była łączniczką i sanitariuszką Armii Krajowej w Batalionie „Parasol”. Zmarła w kwietniu 2016 roku w wieku 94 lat. - kwatera 27G rząd 1 grób 28
Halina Rozalia Idzikowska z domu Zborowska – lekkoatletka Polonii, mistrzyni Polski w biegu na dystansie 800 m. w 1939 roku.
Cmentarz Stare Powązki
- kwatera 268, rząd 1, groby 28,29,30:
Barbara Wikarska-Szomańska – koszykarka Polonii od 1948 roku, zawodniczka występująca na pozycji centra, kluczowa dla ofensywy Polonii w latach 50. i na początku 60., reprezentantka Polski. Niezwykle barwna osobowość. W jednym z meczów została brutalnie sfaulowana przez rywalkę, doznając kontuzji, którą później błędnie zdiagnozowali lekarze. Zmarła przedwcześnie po komplikacjach zdrowotnych, których nabawiła się na boisku. - kwatera U, rząd 1, grób 1-2:
Eugenia Kielich-Rudnicka (Giena Kielichówna) – pionierka warszawskiej lekkoatletyki, biegaczka, hazenistka i koszykarka Polonii. Znajduje się na liście Yad Vashem.
Wanda Kielich-Frenkiel – członkini pierwszej w Polsce drużyny hazeny w 1925 roku, utworzonej z inicjatywy lekkoatletek Polonii. Wicemistrzyni Polski w sztafecie. - kwatera wprost 284C, rząd 6, grób 22, 23:
Jan Stanisław Nowak – działacz, a wcześniej koszykarz Polonii, zdobywca mistrzostwa Polski z Polonią w 1959 roku, sekretarz i kierownik biura Polonii przy ul. Foksal 19. Niezwykle ważna postać w kontekście sukcesów koszykarek Polonii w połowie lat 70. – najbliższy współpracownik legendarnego trenera Bohdana Bartosiewicza. - kwatera T, rząd 3, grób 18 (15):
Lucyna Warewska – w czasie II wojny światowej działała przy komendzie głównej AK. Była łączniczką międzynarodowej pomocy więźniom Majdanka, po latach pamiętana i wspominana przez świadków jako osoba o niezwykłej empatii i poświęceniu. Koszykarka Polonii na początku lat 50. - kwatera 41, rząd 4, grób 2:
Maria Sokolnicka z domu Baran– członkini pierwszej w Polsce drużyny hazeny w 1925 roku, utworzonej z inicjatywy lekkoatletek Polonii. Czterokrotna rekordzistka Polski w sztafecie, dwukrotna mistrzyni Polski w sztafecie, dwukrotna wicemistrzyni Polski w biegach przez płotki. - kwatera f rząd 2 grób 8:
Jadwiga Duch-Kwietniewska (Duch-Markowska)– hazenistka, koszykarka, siatkarka i florecistka Polonii. Z drużyną „Czarnych Koszul” zdobyła mistrzostwa Polski w hazenie i koszykówce, do tego dołożyła indywidualny tytuł we florecie. Jest jedną z najwybitniejszych zawodniczek w historii polskiej szermierki. - kwatera I rząd 10, grób 12:
Halina Danowska z domu Olczak – hazenistka, koszykarka Polonii, medalistka mistrzostw Polski w koszykówce w latach 1934, 1935, 1937 i 1939, obrończyni, najprawdopodobniej trzykrotna reprezentantka kraju w latach 1934-35. Po wojnie działała długo w Kole Seniorów Polonii. - kwatera 272, rząd 3, grób 30:
Teresa Roszkowska – członkini pierwszej w Polsce drużyny hazeny w 1925 roku, grała w Polonii do początku lat 30., a więc do czasu cementowania się sekcji koszykówki kobiet. Wybitne osiągnięcia pozasportowe, m.in. w dziedzinach scenografii i malarstwa. - kwatera 143, rząd 4, groby 6-7:
Sława Szmid-Berżyńska – w historii Polonii i warszawskiego sportu Sława Szmid to postać niezwykle ważna, wręcz legendarna. Pionierka stołecznej lekkoatletyki i kobiecych sportów zespołowych, „matka polskiej hazeny”, dziennikarka, tłumaczka, uczestniczka Powstania Warszawskiego. Z Polonią mistrzyni Polski w hazenie (1931) i koszykówce (1934, 1935). korespondentka pierwszego polskiego pisma sportowego dla kobiet „Start”. W latach 1925-36 kierowała sekcją kobiecą gier sportowych w KS Polonia, jednocześnie w 1933 roku została przewodniczącą komisji hazeny w Polskim Związku Gier Sportowych. W latach drugiej wojny światowej Sława Szmid związana była z oddziałem kobiecym Armii Krajowej „Dysk”, wykonującym zadania specjalne i dywersyjne. Uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim („Dysk” wchodził w skład pułku AK „Broda”). Po wojnie zajmowała się m.in. tłumaczeniem książek literatury młodzieżowej z języka czeskiego na polski. Do końca życia działała społecznie w Kole Seniorów Polonii Warszawa. - kwatera 198, rząd 3, grób 24:
Janina Wencel-Kot – hazenistka lekkoatletka Polonii, trzykrotna mistrzyni Polski. Reprezentowała Polskę w meczach międzypaństwowych w hazenę. - kwatera 299c, rząd 4, grób 4:
Irena Kiepuszewska – koszykarka, siatkarka Polonii w 1949. wicemistrzyni Polski z Polonią w 1949. Dziennikarka radiowa. - kwatera 58, rząd 5, grób 7:
Agnieszka Różycka – koszykarka Polonii, mistrzyni Polski juniorek w 1988 roku. Zmarła we Włoszech w 2007 roku w wieku 37 lat. - kwatera 201, rząd 3, groby 29, 28:
Joanna Horodecka z domu Wecsile – koszykarka Polonii tuż po powojennej reaktywacji sekcji, była w drużynie „Czarnych Koszul”, która zdobyła wicemistrzostwo Polski w 1949 roku. Po zakończeniu przygody ze sportem pracowała przez wiele lat jako dziennikarka „Życia Warszawy” i pisała książki o tematyce społecznej. Zmarła w wieku 88 lat w marcu 2017 roku w Warszawie. - kwatera 100, rząd 1, grób 24:
Maria Jadwiga Kwaśniewska-Maleszewska – polska oszczepniczka, koszykarka, hazenistka, siatkarka. Medalistka olimpijska, działaczka. W Polonii od 1938 do 1939 roku w sekcji gier sportowych (równolegle w zawodach LA występowała w barwach ŁKS). Urodziła się w Łodzi. Była córką Jana i Wiktorii z Kozłowskich. W 1933 ukończyła Żeńskie Gimnazjum im Bronisławy Sobolewskiej-Konopczyńskiej. W 1937 przeprowadziła się do Warszawy, aby studiować matematykę. Studiów nie ukończyła z powodu wybuchu II wojny światowej. We wrześniu 1939 brała udział w obronie Warszawy. Za męstwo i waleczność została odznaczona Krzyżem Walecznych[1]. Podczas okupacji niemieckiej pracowała w gospodzie sportowej „Karczma pod Kogutem”. Apogeum kariery było zdobycie brązowego medalu olimpijskiego w rzucie oszczepem podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie 1936 rezultatem 41,80 m. Reprezentowała też Polskę na Mistrzostwach Europy w Oslo 1946, gdzie zajęła 6. miejsce w rzucie oszczepem (38,57 m), a także 7. miejsce w pchnięciu kulą (11,06 m). Była wielokrotną mistrzynią Polski w różnych konkurencjach lekkoatletycznych. Uprawiała również gry zespołowe: siatkówkę, koszykówkę i hazenę. Była mistrzynią Polski w hazenie w 1932 i 1933 oraz w koszykówce w 1947. Zdobyła brązowy medal w koszykówce na III Światowych Igrzyskach Kobiet w Pradze w 1930. Była reprezentantką Polski w tej dyscyplinie w ośmiu meczach w 1930 i 1947. W czasie II wojny światowej brała czynny udział w ruchu oporu. Jej mieszkanie (Podkowa Leśna) stało się otwartym domem dla bezdomnych i głodujących Polaków i Żydów. Po zakończeniu kariery zawodniczej została działaczką polskiego i międzynarodowego ruchu olimpijskiego. W latach 1947–1979 była członkiem zarządu PZLA. W 1979 została odznaczona brązowym medalem orderu olimpijskiego. Za zasługi na tym polu została odznaczona m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski w 2005, dwukrotnie otrzymała Order Olimpijski Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, a ponadto medal Kalos Kagathos. W tym samym roku odsłoniła (nie osobiście) replikę swojego medalu w Dziwnowie na Alei Gwiazd Sportu podczas festiwalu Gwiazd Sportu. - kwatera 257a, rząd 2, grób 20:
Stanisław Poroszewski – jeden z twórców męskiej koszykówki w Polonii Warszawa, później wieloletni kierownik sekcji piłki ręcznej (w skład której wchodziły koszykarskie drużyny męskie i żeńskie). Równocześnie podchorąży rezerwy, urzędnik Zbrojowni Warszawskiej. Miał niezwykłą umiejętność tworzenia ciepłej, rodzinnej atmosfery w drużynie, cechował się troskliwością o zawodników i dobrym zmysłem organizacyjnym. Jak wspominano: „miarą jego zaangażowania jest fakt, że dla Polonii i sportu poświęcił swoje życie rodzinne, nie przystając na warunek narzeczonej, zgadzającej się na ślub jedynie pod warunkiem zerwania z klubem”. Zmarł 14 września 1938 w wieku 35 lat. Za swą działalność sportową odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. - kwatera 59 rząd 6 grób 10:
Jadwiga Zawadzka z d. Olesińska – hazenistka, koszykarka Polonii, zdobywczyni wielu medali mistrzostw Polski. Ukończyła architekturę na Politechnice Warszawskiej. W czasie okupacji w stopniu podporucznika AK służyła w VII obwodzie „Obroża” okręgu warszawskiego. W Powstaniu Warszawskim dowodziła drużyną łączniczek i telefonistek w batalionie „Zaremba-Piorun” walczącym w Śródmieściu. Po wojnie pracowała w Biurze Odbudowy Stolicy. - kwatera 214, rząd 6, grób 22:
Irmina Rzeźnicka-Nieznańska – wszechstronna polska lekkoatletka, wielokrotna mistrzyni i rekordzistka Polski. Uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim w szeregach Armii Krajowej, za co otrzymała Krzyż Walecznych. W Polonii stratowała w latach 1922-23. Była żoną Bolesława Nienańskiego, oficera pilota. - kwatera 143, rząd 4, groby 6-7:
Marzena Szmidówna (Szmid-Erhardt-Gronowska) – lekkoatletka Polonii, czterokrotna mistrzyni Polski. Dziewięć razy poprawiała rekordy Polski w różnych konkurencjach biegowych. Rodzona siostra Sławy Szmid, koszykarki i sportsmenki wielu dyscyplin w Polonii, pionierki polskiej hazeny. Wybitna tłumaczka.
Cmentarz Północny na Wólce Węglowej
- kwatera S-IX-2, rząd 6, grób 9:
Aleksandra Komacka-Kowalik – jedna z kluczowych koszykarek Polonii w latach 80. Bywała powoływana do reprezentacji Polski, m.in. srebrna medalistka mistrzostw Europy w 1980 r. (jako zawodniczka AZS AWF Warszawa), a także wicemistrzynie Europy juniorek w 1977 r. Zmarła w 2000 roku w wieku 41 lat. - kwatera E-X-7, rząd 7, grób 7:
Józef Pachla z żoną Wandą – trener koszykarek Polonii na przełomie lat 50. i 60. Przed wojną zawodnik Cracovii, z którą sięgnął po mistrzostwo Polski w koszykówce w 1938 oraz brązowy medal w 1937. Razem z nim pochowana jego żona, reprezentacyjna koszykarka Wanda Ciechomska-Pachla. - kwatera W-II-5, rząd 10, grób 21:
Halina Kłyszejko z domu Kozakiewicz – koszykarka Polonii, mistrzyni Polski z Polonią w 1935 roku. Nauczycielka akademicka (w stopniu doktora) na stołecznej Akademii Wychowania Fizycznego. Autorka wielu prac naukowych i metodycznych. Wraz z Haliną Kłyszejko pochowany jej mąż, Walenty, związany z Czarnymi Koszulami jako trener. - kwatera W IX 5, rząd 7, grób 3:
Bohdan Bartosiewicz – legenda żeńskiej sekcji koszykówki Polonii. Przed wojną koszykarz Czarnych Koszul, później trener sekcji żeńskiej, z którą zdobył wicemistrzostwo Polski (1976). Jako zawodnik zdobył brązowy medal na mistrzostwach Europy w Kownie (1939). Był kapitanem polskiej kadry na mistrzostwach w Czechosłowacji (1947). Wystąpił w pierwszym oficjalnym meczu międzypaństwowym drużyny narodowej siatkarzy. Z koszykarkami Polonii pracował przez czternaście sezonów, po raz ostatni w 1978 roku. Do końca życia utrzymywał kontakt ze swoimi podopiecznymi. Żył 97 lat.
Cmentarz Wojskowy na Powązkach
- Aleja Zasłużonych, przy kwaterze D31 tuje:
Janina Chłodzińska-Urbaniak – z koszykarską drużyną AZS AWF Warszawa zdobyła dziesięć tytułów mistrzyń Polski z rzędu (1955-1964), z Polonią Warszawa brązowe medale mistrzostw Polski w 1965 i 1967 roku. Jedna z czołowych zawodniczek Polski i Europy, reprezentantka kraju. Jedyna zawodniczka w historii Polonii, która wygrała klasyfikację strzelczyń ligi, co miało miejsce w sezonie 1966/67. - kwatera P, rząd 1, miejsce 62:
Irena Dziak-Marmułowska – koszykarka Polonii w trudnym okresie przełomu lat 50. i 60. XX wieku, ważna postać zespołu. - kwatera B 17, rząd 3, grób 28:
Irena Jaczynowska-Tyszkiewicz z domu Rapińska – hazenistka, koszykarka, siatkarka i lekkoatletka Polonii, srebrna medalistka w 1937 roku i brązowa w roku 1939 w mistrzostwach Polski w koszykowce. - kwatera C 32 rząd 12 grób 1:
Irena Dobrzańska-Krupińska – lekkoatletka (miotaczka) Polonii. W okresie okupacji działała w konspiracji, była uczestniczką Powstania Warszawskiego. W Polonii pełniła również funkcję trenerki-koordynatorki. Autorka autobiografii „Falstart po sławę” (1957).
Cmentarz Ewangelicko-Augsburski
- aleja F, grób 34:
Wanda Kwaśniewska-Loth – w 1923 roku zakładała wespół z siostrami Szmidównymi i Gieną Kielichówną kobiecą sekcję lekkoatletyki w Polonii. Badający historię Polonii Stefan Sieniarski pisał: „Wanda Kwaśniewska startowała jak i jej koleżanki we wszystkich konkurencjach lekkoatletycznych, była w grupie pierwszych hazenistek. Krócej jednak niż koleżanki, wyszła bowiem za mąż. W klubie można powiedzieć. Trafiła do rodziny Lothów, dzieląc z nimi radości i smutki życia sportowego i organizacyjnego. Najpierw wychowanie dzieci, później śmierć męża Stefana (1936) odsuwały Wandę Lothową na pewne okresy z życia klubowego. Wracała doń jednak stale, a w najtrudniejszych dla klubu czasach pracowała ze zdwojoną energią. Była w wojennej Radzie Seniorów, a także wśród tych, którzy najusilniej dążyli w 1945 roku do powołania Polonii do życia. Pracowała przez długie lata w zarządzie, dając liczne przykłady ofiarności, bezinteresownego przywiązania do barw klubowych. Nie opuściła żadnej imprezy klubowej, znajdując chwile przerwy w pracy (w Klubie Wysokogórskim, mieszczącym się w tym samym gmachu, co i lokal Polonii) zawsze biegła na górę do „Czarnych koszul”, żeby chociaż powspominać najpiękniejsze lata Polonii. Zmarła 28.10.1968 roku. Matka wybitnej koszykarki Polonii, Hanny Loth-Nowakowej. - kwatera 68 rząd 1 groby 51-53:
Zygmunt Ślesicki – koszykarz, trener zespołów męskich i żeńskich Polonii. Jako nastolatek wziął udział w Powstaniu Warszawskim, należał do Harcerskiej Poczty Polowej. Po wojnie uprawiał koszykówkę w klubie YMCA Warszawa. Pod koniec lat 40. zespół połączył się z Polonią Warszawa, w której to Ślesicki spędził następne lata. Był tam koszykarzem, a także trenerem zespołów męskich i żeńskich. Ojciec Macieja znanego reżysera filmowego. - kwatera 59, rząd 1, grób 107:
Maria Liebhardt (Liphardt) Liebhardt (Liphardt)-Filipowicz – lekkoatletka Polonii, rekordzistka Polski w biegu 4×60 m w 1923 r. - kwatera 19, rząd 2 grób 10:
Jan Stanisław Gebethner – grób rodziny Gebethnerów, współzałożycieli Polonii.
Cmentarz Wolski
- col 2, rząd 3, grób 4:
Bogumiła Kamińska – koszykarka Polonii w latach 50. i 60. W pierwszej drużynie występowała niewiele, ale żeńska sekcja koszykówki w Polonii dała jej wiele znajomości i przyjaźni. Była również częścią drużyny rezerw. Zmarła 18 lutego 2019 roku w wieku 87 lat. „Bogusiu, byłaś Osobą niepowtarzalną i taką będziemy Cię pamiętały” – napisały w nekrologu do prasy koleżanki z Polonii: Teresa Ciesielska, Krystyna Ryczek, Jadwiga Szaniawska, Barbara Durasiewicz, Magda Kiełczewska (AZS AWF) i Hanna Loth-Nowakowa.
Cmentarz Parafialny w Mrokowie
- Genowefa Kobielska-Cejzik – hazenistka, koszykarka, lekkoatletka. Trzykrotnie ustanawiała rekordy kraju (dysk, oszczep), zdobywając mistrzostwo Polski w rzucie oszczepem (1937). Olimpijka z Amsterdamu (1928). Lekkoatletka Polonii w okresie międzywojennym, uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie (1928), uprawiała także koszykówkę, siatkówkę i hazenę. Specjalizowała się w pchnięciu kulą, rzucie dyskiem i oszczepem. Wielokrotna mistrzyni Polski, uczestniczka mistrzostw Europy i światowych igrzysk kobiet. Czas II wojny światowej spędziła w Warszawie, pracując w Radzie Głównej Opiekuńczej. Po wojnie reprezentowała barwy Skry Warszawa i AZS Wrocław – po przeprowadzce do Wrocławia była wykładowczynią wychowania fizycznego w Wyższej Szkole Rolniczej. Przed wojną zamężna z wybitnym lekkoatletą Polonii, Antonim Cejzikiem, tragicznie zmarłym w kampanii wrześniowej. Zmarła 16 lipca 1993 roku w wieku 87 lat.
Cmentarz parafialny w Józefowie
- kwatera E, rząd 18, grób 52 (stara część cmentarza):
Jadwiga Korbasińska-Jankowska – wybitna rozgrywająca Polonii, z Czarnymi Koszulami związana przez całą swą karierę. Wielokrotna reprezentantka Polski, brązowa medalistka mistrzostw Europy w 1968 roku. Mistrzyni Europy z reprezentacją Polski drużyn kolejowych w 1967 roku. We wspomnieniach koleżanek zawodniczka o ogromnym sercu do walki, grająca niezwykle dynamiczną, brawurową koszykówkę. Zmarła 9 października 2014 roku.
Cmentarz Witomiński – Gdynia
- sektor 51, rząd 36, grób 1:
Anna Nowachowicz– koszykarka i siatkarka Polonii, koszykarska wicemistrzyni Polski z Polonią w 1949 roku. W czasie wojny działała w strukturach Armii Krajowej. Doktor prawa.
Cmentarz Włochy Cmentarz Parafialny św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Męczenników Rzymskich
- kwatera C2, rząd 18, miejsce 13
Olga Podmiotko – hazenistka Polonii, grająca na pozycji pomocniczki w latach 1928-1930. Urzędniczka przedwojennego Ministerstwa Skarbu.
Cmentarz Wawrzyszewski
- kwatera 4D, rząd 9, grób 19
Zofia Nehringowa z d. Dudówna – łyżwiarka szybka, brązowa medalistka mistrzostw świata, 9-krotna rekordzistka świata, 12-krotna mistrzyni Polski, 16-krotna rekordzistka kraju. Łyżwiarstwo zaczęła uprawiać w wieku 15 lat w Warszawskim Towarzystwie Łyżwiarskim. Od 1930 do końca kariery sportowej reprezentowała barwy Polonii Warszawa. W 1932 roku wystąpiła poza konkursem w Mistrzostwach Europy w Davos w wieloboju mężczyzn, bijąc kobiecy rekord świata na 1500 m i 1000 m. Zmarła 17 sierpnia 1972 roku w wieku 62 lat.
Cmentarz w Skolimowie
- kwatera Domu Artystów Weteranów Scen Polskich
Helena Zelwerowicz-Orchoń – jedna z pionierek kobiecego sportu w Warszawie, lekkoatletka Polonii, rekordzistka Polski w biegu 4×60 m (1923), uczestniczka Powstania Warszawskiego. Otrzymała tytuł „Sprawiedliwa wśród Narodów Świata” Słynna aktorka, reżyserka, scenografka. Zmarła w Nowym Jorku.
